ความบกพร่องทางการพูด และภาษา

                    
       เด็กที่มีความบกพร่องทางการพูด หมายถึง    เด็กที่มีความบกพร่องซึ่งเกิดจาก
    การพูดผิดปกติ          ในด้านความชัดเจนในการปรับปรุงแต่งระดับและคุณภาพของเสียง
   จังหวะและขั้นตอนของเสียงพูด   ความบกพร่องทางการพูดพิจารณาได ้ 3  ด้าน    ดังนี้
                1. ความบกพร่องในด้านการปรุงเสียง (Articulator Disorders)  แบ่งเป็น  4  ลักษณะ คือ
                     1.1  เสียงบางส่วนของคำขาดหายไป  เช่น  "ความ"  เป็น  "คาม"  เป็นต้น
                     1.2  ออกเสียงของตัวอื่นแทนตัวที่ถูกต้อง  เช่น  "กิน"  "จิน"  เป็นต้น 
                     1.3  เพิ่มเสียงที่ไม่ใช่สียงที่ถูกต้องลงไปด้วย  เช่น  "หกล้ม"  เป็น  "หก-กะ-ล้ม"
                     1.4  เสียงเพี้ยนหรือเปล่งไป   เช่น  "แล้ว"  เป็น  "แล่ว"
                     ทั้งนี้จะต้องพิจารณาว่าความบกพร่องเหล่านี้เกิดขึ้นบ่อยๆ     เป็นประจำหรือไม่
    ขนบธรรมเนียมหรือประเพณีของผู้พูดเป็นอย่างนั้นหรือไม่ ถ้าเกิดขึ้นนานๆ ครั้ง และเป็น
    วัฒนธรรมของผู้พูดก็ไม่ถือว่าผิดปกติ เช่น คนภาคใต้เรียกแมงกะพรุนว่า แมงพุนก็ไม่ถือว่า
    ผิดปกติแต่อย่างใด 
                2. ความบกพร่องของเสียงพูด (Voice Disorders)  แบ่งเป็น 3  ลักษณะ   คือ 
                     2.1 ความบกพร่องของระดับเสียง เช่น เสียงสูงหรือต่ำตลอดเวลา หรือเสียงที่พูด
    อยู่ในระดับเดียวตลอด เสียงพูดผิดเพศ ผิดวัย 
                     2.2 เสียงดังหรือค่อยเกินไป คล้ายๆ กับตะโกน หรือกระซิบอยู่ตลอดเวลา 
                     2.3 คุณภาพของเสียงไม่ดี    เช่น    เสียงแตกพร่า   เสียงกระด้าง    เสียงแหบแห้ง
    ตลอดเวลา  เป็นต้น
                3. ความบกพร่องของจังหวะและขั้นตอนของเสียงพูด (Speech Flow Disorders) 
   แบ่งเป็น  5 ลักษณะ  คือ
                     3.1 พูดไม่ถูกตามลำดับขั้นตอน ไม่เป็นไปตามโครงสร้างของภาษา
                     3.2 การเว้นวรรคตอนไม่ถูกต้อง 
                     3.3 อัตราการพูดเร็วหรือช้าเกินไป 
                     3.4 จังหวะของเสียงพูดผิดปกติ 
                     3.5 เสียงพูดขาดความต่อเนื่อง สละสลวย 
                      ความบกพร่องประเภทนี้พบมากคือการติดอ่างและพูดเร็วรัว คนติดอ่างจะมีความ
    ผิดปกติเกี่ยวกับการพูด เช่น พูดซ้ำคำคำเดียวหลายๆ ครั้ง หรืออึดอักๆ เสียงยืดยานคาง พูด
    ขาดเป็นห้วงๆ  มีกิริยาท่าทางที่แสดงถึงความยากลำบากในการออกเสียงส่วนการพูดเร็วเกิน
    ไปนั้น เสียงพูดจะผิดเพี้ยนไปจากที่ควรจะเป็นรูปประโยคผิดไปสลับเสียงตัวหนึ่ง  เป็นต้น

                      ความบกพร่องทางภาษา หมายถึง การขาดความสามารถที่จะเข้าใจความหมายของ
    คำพูด และ/หรือไม่สามารถแสดงความคิด ออกมาเป็นถ้อยคำได้ ซึ่งพิจารณาได้ 3 ด้าน ดังนี้
                1. การพัฒนาการทางภาษาช้ากว่าวัย (Delayed Language) มี  5  ลักษณะ  คือ 
                    1.1  มีความยากลำบากในการใช้ภาษา
                    1.2  มีความผิดปกติของไวยากรณ์และโครงสร้างของประโยค
                    1.3 ไม่สามารถสร้างประโยคได้
                    1.4  มีความบกพร่องทางเชาว์ปัญญา อารมณ์ สมองผิดปกติ 
                    1.5  ภาษาที่ใช้เป็นภาษาห้วน ๆ 
               2. การไม่มีความสามารถเข้าใจและสร้างถ้อยคำ (Aphasia) เนื่องจากสมองหรือปราสาท
   ได้รับการกระทบกระเทือนหรือบาดเจ็บ มี 7 ลักษณะ คือ 
                    2.1  อ่านไม่ออก 
                    2.2  เขียนไม่ได้ 
                    2.3  สะกดคำไม่ได้ 
                    2.4  ใช้ภาษาสับสนยุ่งเหยิง
                    2.5  จำคำหรือประโยคไม่ได้
                    2.6  ไม่เข้าใจคำสั่ง 
                    2.7  อารมณ์ไม่คงที่
               3. ความขัดแย้งเกี่ยวกับภาษา (Specific Language Disabilities)   เนื่องจากสมองได้รับ
    บาดเจ็บ จากการกระทบกระเทือน มี 2 ลักษณะ  คือ
                 3.1  ความผิดปกติแต่กำเนิด (Congenital   Aphasia) เนื่องจากสมองได้รับบาดเจ็บ
   จากการกระทบกระเทือน มี 2 ลักษณะ คือ
                    3.1.1  ความขัดแย้งกันของสิ่งที่ได้ยินจริงๆ กับสิ่งที่คาดว่าจะได้ยิน
                    3.1.2  ความขัดแย้งกันในการจำเสียงที่ได้ยิน 
                    3.1.3  ความขัดแย้งกันในการประสมประสานเสียงที่ได้ยิน
                    3.1.4  ความขัดแย้งกันในความเข้าใจภาษาพูด 
                    3.1.5  ความขัดแย้งในการแสดงออกทางภาษา 
                ลักษณะดังกล่าวส่วนใหญ่เกิดกับเด็กซึ่งหูหนวกมาแต่แรกเกิด  จึงทำให้เด็กขาด
    พัฒนาการทางภาษาไป 
                 3.2   ความผิดปกติหลังการพัฒนาภาษา (Developmental Aphasia) เกิดขึ้นหลังจากท 
    เด็กมีพัฒนาการทางภาษาแล้ว

                จึงอาจกล่าวได้ว่า  ความผิดปกติทางการพูดมีความแตกต่างจากความผิดปกติทางภาษา
    คือ ความผิดปกติทางการพูด   เป็นความผิดปกติที่เกี่ยวกับเสียงพูดในด้านการปรุงแต่งระดับ
    และคุณภาพของเสียงจังหวะและขั้นตอนของเสียงพูด           ส่วนความผิดปกติทางภาษาเป็น
    ความผิดปกติด้านการพัฒนาทางภาษาความสามารถเกี่ยวกับความเข้าใจ      การสร้างถ้อยคำ
    และความผิดปกติที่เกิดก่อน และหลังการมีพัฒนาการทางภาษา